Nabeschouwing Cappellen FC – Aalst

Ook tegen Aalst is Cappellen FC er niet in geslaagd om haar eerste overwinning te pakken in de nog jonge competitie. Net als in de voorbije twee weken overheerste na afloop het gevoel dat er eigenlijk meer had inzat.

“Ik kan niet anders dan tevreden zijn over de mentaliteit die mijn spelers getoond hebben”, vond Bart De Roover. “Met de juiste beleving en drive zijn ze erin geslaagd om tot twee keer toe een achterstand weg te werken. Daar zullen weinig ploegen toe in staat zijn. Echter: we mogen niet blind zijn voor onze tekortkomingen. Bij beide tegentreffers moet ik vaststellen dat er te weinig druk op de bal was. Ook in aanvallend opzicht moeten we efficiënter voor de dag komen. In de eerste veertig minuten hadden we de partij volledig in handen, maar het stond nog 0-0.” En dat gebrek aan slagkracht betaalde Cappellen cash. Aalst scoorde wel. “En na dat doelpunt waren we precies alles kwijt. Als het wat tegenzit, had Aalst ons voor de rust kunnen uittellen want ze kregen nog enkele lansen. Gelukkig hebben we ons na de rust herpakt door georganiseerd te spelen en te loeren op de tegenaanval. Na de late 2-2 kregen we zelfs nog een kans om te winnen. Al mogen we blij zijn dat Björn Joossens ons behoedde voor de nederlaag.”

Ook Seppe Kil was vooral blij met de teamprestatie: “De trainer had ons gevraagd om fel te starten en de tegenstander zo te doen twijfelen. We kozen voor de aanval en dat loonde. We hadden de partij onder controle, maar de kers op de taart ontbrak. In laatste instantie ging er steeds iets mis waardoor Walen De Keyser, Willemsen en ikzelf niet tot scoren kwamen. Dat Aalst wel scoorde, was toch een mentale dreun. Aalst kreeg nog enkele kansen en de rust kwam net op tijd om te herbronnen.” Na de rust kon Aalst Cappellen inderdaad niet blijvend onder druk zetten. “Na de rust hadden we het geluk wel iets meer aan onze kant. Niet alleen bij de twee doelpunten, maar ook bij de strafschopmisser. Al gaat daar gewoon veel verdienste naar onze doelman uiteraard.”

Want terwijl Cappellen zocht naar de zege, moest Joossens zich reppen om een punt thuis te houden. “Daarvoor sta ik er natuurlijk als doelman”, vond Joossens zelf. “Mijn gevoel stuurde me naar de goede hoek. De bal was hard getrapt, maar ik kon er gelukkig nog bij. Na een sterke wedstrijd zou het jammer zijn geweest om met lege handen achter te blijven.” Ook in de eerste helft toonde Joossens zijn kunnen. “Na de 0-1 waren we de pedalen even kwijt. Gelukkig kon ik de schade beperken zodat het in de eerste periode bij dat ene doelpunt bleef. Daarna toonden we weerbaarheid en vochten we als team knap terug.”